یکی از قدیمیترین شرحی که درباره شیر ایران وجود دارد مربوط به کتاب نزهتالقلوب است که در سال 740 هجری بوسیله حمدالله مستوفی قزوینی تالیف شده است. در این کتاب نوشته شده است: مرغزار دشت ارژن بر کنار بحیره است که در آن صحرا است و در این محدوده بیشه است که در آن شیر شرزه بسیار باشد. طول این مرغزار دو فرسنگ و در عرض یک فرسنگ است. W.Ousley در سال 1819 ضمن اشاره به وجود شیر در جنوب ایران مینویسد که بوشهر به علت داشتن شیر زیاد به معدن شیر معروف بوده است. شیر در جنگلها و بیشهها و نیزارها و بوتهزارهای جنوب ایران از حوالی شیراز در فارس تا حدود کارون در خوزستان میزیسته است.
نظرات شما عزیزان:
|